بررسی اهمیت تغییرات رسیپروکال قدامی در بیماران انفارکتوس تحتانی قلب در بیماران بستری در بیمارستان شهید بهشتی طی سالهای 75-72

موضوع تغییرات قطعه ‏‎st‎‏ در سطح مقابل ناحیه انفارکتوس از دیرباز یکی از موضوعات جالب و بحث برانگیز بوده است بحث و جدل در این زمینه همچنان لاینحل باقی مانده است پایین افتادن قطعه ‏‎st‎‏ در لیدهای جلوی قلبی در بیمارستان انفارکتوس تحتانی بیشتر مورد بحث قرار گرفته است. مطالعه فعلی به منظور اهمیت پایین افتادن قطعه ‏‎st‎‏ در لیدهای جلوی قلبی بیماران انفارکتوس تحتانی صورت گرفت مطالعه بصورت گذشته نگر با مطالعه پرونده 178 بیمار که طی سالهای 1375-1372 در بیمارستان شهید بهشتی کرمانشاه بستری شده بودند انجام پذیرفت بیماران به دو گروه الف) ((دارای تغییرات رسیپروکال)) و ب) ((بدون تغییرات رسیپروکال)) تقسیم شدند. بیماران هر دو گروه در فاز ‏‎hgper acute‎‏ مراجعه نموده از لحاظ میانگین سنی تفاوتی با هم نداشتند. عوارض الکتریکی در بیماران دارای تغییرات رسیپروکال 53% و در کسانی که تغییرات رسیپروکال ندارند 52% بود که از لحاظ آماری قابل توجه نبود. عوارض مکانیکی در بیماران دارای تغییرات رسیپروکال 30% و در بیماران که تغییرات رسیپروکال نداشتند 33% بود که از لحاظ آماری قابل توجه نبود. مرگ در بیماران دارای تغییرات رسیپروکال 9/7% و در بیماران بدون تغییرات رسیپروکال 1/3% بود که علی رغم بیشتر بودن مرگ و میر در گروه دارای تغییرات رسیپروکال این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار نبود. در مجموع در این مطالعه بین دو گروه از نظر عوارض و مرگ و میر داخل بیمارستان تفاوت قابل ملاحظه ای وجود ندارد.